CARTAS DE INVERNO

 Algúns dos Fendetestas de 1º ESO aproveitamos as  pasadas vacacións de Nadal para ler  unha novela de Agustín Fernández Paz que se titula  Cartas de inverno. Todos estivemos de acordo en que nos pareceu unha historia ben misteriosa e interesante e queremos contarvos un pouquiño o seu argumento.

Adrián, un recoñecido pintor a nivel internacional, merca unha casa pretendidamente “encantada” aceptando un reto que lle fixo un  amigo seu  escritor que se chama Xabier. Cando se traslada a vivir a ela comezan a acontecer unha serie de feitos estraños ou paranormais:  incomprensibles chamadas telefónicas, mensaxes de peticións de socorro a través do fax, debuxos petroglíficos nas portas… Pero o máis desacougante dos fenómenos acontecidos na casa foi para nós foi o dun gravado  que ía cambiando a imaxe. O protagonista atopou un libro no faiado; nel había un debuxo que non  figuraba no índice no que aparecía unha rapaza nunha habitación. O incrible é que cada vez que Adrián  volvía mirar o debuxo a rapaza tiña cambiado de posición .

 Non vos contamos máis, pero aproveitamos para deixarvos as nosas impresións e recomendarvos que vos animedes a lelo.

 Sabela comenta que lle pareceu unha novela moi interesante, xa que  intriga dende o principio e obriga a seguir lendo.  Unicamente  cambiaría o final porque lle gustaría que fose máis concreto.

Leonardo di que a pesar de que el non é un lector entusiasta da temática de misterio, acabou “enganchado” pola historia. Explica que, xa dende o comezo, crea moito afán por saber o que vai pasar a  continuación. O final tamén lle pareceu un pouco raro.

Ángela, que leu a versión en banda deseñada, comenta que os debuxos eran  impresionantes e  que a historia lle pareceu moi intrigante. 

Yago remata recomendándovos o libro e definíndoo como interesante, misterioso e inquietante.