Os fendetestas de 1º de Bacharelato lemos ao longo do
primeiro trimestre A memoria da choiva.
Na reunión que mantivemos para falar do libro deixamos constancia da súa
orixinalidade: unha novela policial cun asasino
en serie que remata coa vida das súas vítimas tomando como “inspiración”
versos de Rosalía de Castro.
Comentamos a técnica empregada por Pedro Feijoo para
conseguir que unha novela longa coma esta resultase tan entretida: pensamos que a clave está no
ritmo e na complexidade dos personaxes principais. Estes non son planos, sofren
unha evolución ao longo da obra que resulta moi crible e axeitada. O xornalista
Aquiles Vega e a profesora Sofía Deneb forman unha parella peculiar e un tanto
atípica que engaiola aos lectores. Tamén
reflexionamos sobre a voz misteriosa da primeira páxina que nos empurra a un
afán por saber máis datos que aclaren o enigma. A ambientación actual e as
referencias a espazos coñecidos conseguen que vexamos a historia moi real,
actual e próxima. O interese por coñecer datos sobre a familia da célebre poetisa de Padrón outórgalle, sen dúbida, un valor engadido. Rematamos a posta en común falando de que se está a rodar
unha versión cinematográfica.
Recollemos
textualmente algunhas opinións:
Este libro que lemos para o clube de
lectura pareceunos moi interesante. Pode que a portada ou a súa lonxitude non
incite moito á lectura e que os posibles lectores e lectoras pensen que o que
hai detrás non merece a pena. Deixádenos dicirvos que non. Sería moi inxusto xulgalo
desa maneira. É un libro que sae fóra do común. É unha novela policíaca, pero
non é unha trama clásica na que é posible recoñecer ao asasino dende o
primeiro momento. A intriga mantense ata o final. Os distintos asasinatos que
se cometen están directamente relacionados con Rosalía de Castro e o feito tan
curioso de que esta, a pesar de ter cinco fillos, non deixase descendencia (nin tan sequera un tataraneto!).
Sen dúbida, un libro moi recomendable para todos os afeccionados ás novelas detectivescas
e para os que busquen algo máis…
Lucía
Vigo e Ánxela Prado
No hay comentarios:
Publicar un comentario