Mostrando entradas con la etiqueta Monstruos. Mostrar todas las entradas
Mostrando entradas con la etiqueta Monstruos. Mostrar todas las entradas

19 dic 2013

Nuestros monstruos favoritos


Aquí os dejamos nuestro particular viaje por el mundo de los monstruos

11 nov 2009

Mary Shelley. O monstruo.


Para Mary Shelly a condición particular da muller adquiría ,no século XIX, novas dimensións, volvíase significativa . Moitas das súas reflexións, inquietudes e aspiracións quedan no monstro de Frankenstein.
A Criatura é un ser inexperto, de aspecto estraño, que provoca rexeitamento e burlas. A ausencia de afecto e comprensión que lle acompaña esperta nel sentimentos de frustración, que condicionan a súa conduta. O monstro expresa a percepción que teñen os homes do corpo das mulleres, e sobre todo algúns intelectuais.
Para Mary Shelley escribir a novela foi falar da súa historia persoal, quixo expresar o enorme potencial da súa sensibilidade encerrada nun corpo que os outros con dificultades recoñecen como diferente. Esa é precisamente a gran loita deste monstruoso ser, o cal, cando se dá conta das posibilidades da linguaxe atrévese a pedir o máis lóxico e consecuente: unha parella.A historia dese corpo (o feminino a final de contas), perdeuse na oprobiosa crenza dos homes de que os corpos das mulleres son só receptáculos para a reprodución da especie. Por iso a reconstrución da historia dos seus propios corpos é un elemento fundamental na recuperación do sitio que verdadeiramente lles pertence e pertenceu sempre ás mulleres.
Trátase dun monstro deseñado a partir de pedazos de seres humanos, que termina desenvolvendo as súas propias ideas e sentimentos; unha creación abominable que contradi todas as crenzas predominantes até o momento, sobre os resultados e efectividade da ciencia. Pero ademais, é un procreo que ten unha sensibilidade moi particular, con aspiracións á comunicación propias das mulleres. Cando chora coa música, ou coa desgraza dos demais, é Mary Shelley a que nos está expresando as súas propias conviccións, as cales se atopan atrapadas nun corpo monstruoso (ou así o percibe) totalmente inaceptable para o común dos mortais. Só un cego en última instancia termina por aceptalo e recoñecelo como outro ser humano, que é ao que aspira, a pesar do seu ignominiosa monstruosidad.