ÚLTIMOS PASEOS POR EL LONDRES DE OLIVER TWIST

     

    Hoy hemos tenido la última tertulia sobre la obra de Ch. Dickens. Las peripecias de Oliver Twist nos han adentrado en el Londres de la época victoriana (S. XIX), caracterizado por las enormes desigualdades sociales entre los nobles adinerados y la clase baja. 

    La ciudad, pintada como un lugar sucio, inhóspito e inseguro, acoge delincuentes desalmados, violentos y peligrosos, como Sikes, Monks, Fagin... La explotación infantil, de la que es víctima el pobre Oliver y sus "compañeros", el trato violento, la prostitución, la delincuencia en sus diferentes formas, una justicia ineficaz e instituciones -como los orfanatos- que funcionan mal nos adentran en un ambiente terrible para un niño huérfano: ¡a saber cuántos Oliver Twist existieron realmente en la ciudad londinense de la época! Dickens, como escritor realista, pone ante nuestros ojos esa sociedad llena de injusticias donde parece que todas las desgracias recaen sobre personajes como Oliver o Nancy, auténticas víctimas.  

    

    Y ante todo eso, a pesar de que el tiempo ha traído grandes avances en lo que se refiere a la injusticia social, no debemos olvidar que hay todavía países del mundo en los que los niños siguen siendo mano de obra barata y no pueden acceder a los derechos básicos. A través de este enlace, puede verse cuánto camino nos queda aún por recorrer: 

EL TRABAJO INFANTIL. UNICEF

CINCO PAÍSES EN DONDE EL TRABAJO INFANTIL ES COMÚN

    Ya para terminar, como hemos hablado en la reunión del gran número de personajes que Dickens emplea en el entramado de la acción de esta novela, dejamos aquí, a modo de resumen, un esquema que nos ayuda a concretar el papel de cada uno en la acción. ¡Ah!  Y cuando acabemos con todo el lío de exámenes que tenemos, toca ver la versión cinematográfica que R. Polanski hizo de Oliver Twist! En breve... 

FALANDO CON ANTÍA YÁÑEZ

 

    O encontro que mantivemos coa escritora Antía Yáñez non puido ser máis interesante. Falounos do seu libro O misterio de Portomarín, da historia do encoro de Belesar e de como lle cambiou a vida á veciñanza do lugar. A través de fotografías antigas transportounos ao pasado para contarnos como era a vila antes do asolagamento. Soubemos que, coa chegada do encoro, parte das construcións foron trasladadas a outro emprazamento. Pareceunos moi curioso que a igrexa  fose levada pedra a pedra  ata unha nova ubicación.

    Ademais da historia de Portomarín, a autora falounos do proceso da creación literaria. Contounos como as súas lecturas da infancia e adolescencia influíron na escolla dos protagonistas. Tamén nos comentou que se inspirou nunha familia veciña súa para asignarlles os nomes aos personaxes principais.  Despois de falarnos de O misterio de Portomarín respondeu ás nosas numerosas preguntas sobre outros libros que ten escritos e sobre  como se iniciou na profesión de escritora. 

    Foi, sen dúbida, unha charla moi entretida na que aprendemos moito sobre  o pasado de Portomarín  e o proceso de elaboración dos libros. Rematamos esta pequena crónica agradecendo a Antía Yáñez a súa presenza no noso centro e a  súa amabilidade e atención. 

PREPARANDO O ENCONTRO CON ANTÍA YÁÑEZ

 

O vindeiro xoves, 17 de febreiro, a rapazada de 1º da ESO manterá un encontro literario coa escritora Antía Yáñez.  É autora de obras  como O misterio de Portomarín, Senlleiras, O misterio do torque de Burela, Be water, Plan de rescate, Non penses nun elefante rosa...  Na súa traxectoria destacan os recoñecementos en forma de numerosos premios como o Illa Nova de Narrativa por Senlleiras ou O Premio Agustín Fernández Paz pola Igualdade que recaeu na obra  Plan de rescate.  

Ao Ies de Curtis vén para falarnos de O misterio de Portomarín, unha historia que nos leva de viaxe por esa vila de Lugo que cambiou radicalmente coa construción do encoro de Belesar.

OLIVER TWIST

 

    Os fendetestas de 3º de ESO estamos nestas semanas a voltas coa lectura de Oliver Twist, de Charles Dickens. Mentres imos avanzando na lectura da novela imos tamén familiarizándonos coa época na que se ambienta a novela, coa maneira de vivir e convivir no século XIX e buscamos documentación que nos permita saber máis...

https://elpais.com/diario/2004/11/18/u
ltima/1100732401_850215.html  SER NENO NO LONDRES DE FINAIS DO SÉCULO XIX 

https://pedrofloresprofe.wordpress.com/2017/10/22/dickens-y-la-revolucion-industrial-tiempos-dificiles/ DICKENS, O ESCRITOR QUE NOS MOSTROU A PAISAXE DA REVOLUCIÓN INDUSTRIAL INGLESA

O AGASALLO DE ANYA

 

    O agasallo de Anya foi o libro de narrativa escollido por outro grupo de alumnos de 1º ESO A e B. Este libro gustoulles moito e deixou unha forte pegada neles. Para as súas recensións as dúas primeiras alumnas utilizaron os rexistros que usan as protagonistas  no libro: o diario e o blog.

    Ola!

    Querido diario, hoxe, día 24 de novembro lin un libro chamado O agasallo de Anya. Chamoume moito a atención porque trata dunha nena que ten un diario onde conta o que lle sucede e o que fai no seu tempo libre. Ao mesmo tempo hai outra nena que tamén fai o mesmo pero usa un blog para expresarse e comunicar como se sente.

    A min non me desagradan este tipo de libros, pero prefiro os libros de intriga e medo xa que me fan pensar moito.

Paula Quintela Casal, 1º ESO B

Vera Castro González, 1º ESO A

 

    O libro gustoume porque é fácil de ler e pola historia que conta. Trata de dúas nenas, unha que vive en Galicia cunha vida desafogada e outra que vive nun país do leste nunha especie de orfanato. Gustoume como a autora vai enfiando as historia dos personaxes, o único que non me gustou foi o final xa que remata aberto.

Lois Blanco Díaz, 1º ESO A

  Ola a todos, preséntome son Ariadna Fernández unha estudante de primeiro curso de secundaria. Hoxe vouvos falar sobre o libro que vos puxen no título.

    Este libro pareceume moi entretido e tamén moi educativo, xa que conta a historia de dúas nenas moi diferentes: Anya que vive nun fogar de acollida e Xiana que vive coa súa familia.

    O que máis me gustou foi o cambio de actitude en Xiana ao decatarse a través da súa mestra, que antes fora mestra no fogar de acollida de Anya, da situación na que vivían eses nenos. Xiana organizou un mercado solidario para recadar cartos e doalos a eses nenos.

Ariadna Fernández, 1º ESO A

 

    O agasallo de Anya é un libro que me gustou bastante, aínda que habitualmente non leo en galego pero este libro é moi entretido e fácil de ler.

    Chamoume moito a atención o papel de cada personaxe, pero aínda máis o final da historia. O momento no que Xiana ao decatarse de que a súa profesora viaxa a un lugar onde os nenos precisan de todo, a cativa decide realizar un evento benéfico para recadar fondos e comprar recursos. Esta parte da historia foi moi emotiva.

    Outra parte que me encantou foi cando a señora maior que pertence á costa do Mar Negro lle regala a Anya a caixiña de conchiñas e pedras con diversas formas.

    Recoméndolle este libro a todas as persoas que lles guste ler.

Daniela Meijide García, 1º ESO A

 

 

OBÉLIX Y COMPAÑÍA

 

    O alumnado de 1º ESO A e B que escolleu como lectura o cómic OBÉLIX Y COMPAÑÍA quedou gratamente impresionado coas aventuras dos famosos galos. Velaí os seus comentarios.

    A min gustoume moito este cómic, ademais non é a primeira vez que leo as aventuras deste dous personaxes. Foi moi divertido ler  e ver as burradas que dicía Obélix. O meu personaxe favorito nesta aventura foi Julio César porque se estaba sempre queixando do que dicía o seu conselleiro.

Ismael Kasmi Ech Chihab, 1º ESO A

 

    Gustoume moito este cómic. Foi a primeira vez que lin as aventuras de Astérix e Obélix. Outra cousa que me gustou foi que a trama era moi divertida, moi creativa e tiña moita forza. Tamén me gustaron moito os personaxes, sobre todo Obélix porque era moi forte, valente e non lle tiña medo a nada.

Javier Sánchez, 1º ESO A

    Gustoume moito o cómic porque é bo de ler e ademais ten imaxes. Nunca lera un cómic e gustáronme todos os personaxes.

Hugo López Pérez, 1º ESO A

 

    Foi a primeira vez que lin un cómic. A verdade é que a min non me gusta moito ler, pero o cómic gustoume moito. Este fíxome moita graza ( O que máis me fixo rir foi cando a Astérix lle caeu unha pedra enriba da cabeza) porque sempre había liortas entre os romanos e os galos.

Tamén vin algunha película destes personaxes na casa cos meus pais e gustáronme moito.

Iván Abad Freire, 1º ESO A

 

    É  primeira vez que leo un cómic e gustoume moito porque me foi fácil de ler, ademais o cómic engancha e non podes parar de lelo.

Adrían Aller, 1º ESO A

 

    No es la primera vez que leo un cómic, pero sí uno de Astérix y Obélix y me ha gustado muchísimo. Lo que menos me ha gustado es que no nos explican para que sirven los menhires. Mi personaje preferido es Astérix y me encanta ese gorro que lleva.

Darío Verea, 1º ESO A

 

    Este cómic me gustó porque reproduce fielmente la película original. En parte me gustó tanto por ver la película.

Recomiendo la lectura de este cómica a las personas que no les gusta leer, ya que es una lectura básica, tiene poco texto, mucha imagen y se puede terminar en una hora. Le doy una puntuación de nueve sobre diez.

Samuel Miragaya, 1º ESO A

 

    Me gustó mucho porque me gustan los cómics. Los personajes son muy fuertes, ganan mucho dinero y se llaman imbécil todo el tiempo. Es muy divertido.

Daniel Fernández Valencia, 1º ESO A

 

    Obélix y compañía es un cómic de humor en el que se narran las divertidas aventuras de Obélix y Astérix. Hay varios libros sobre estos personajes y cada uno relata una historia diferente.

Este libro me gustó mucho porque mis libros favoritos, cómics... son los de temáticas cómicas ya que me gusta pasar un rato divertido leyendo.

Lucía Oliver Fontecoba, 1º ESO B

 

    Es la primera vez que leo un cómic y me gustó mucho ya que me recuerda la época en la que yo era un niño pequeño, de cinco o seis años, y los veía en la televisión.

Oussama Belhaddad, 1º ESO B

 

ASTÉRIX NOS XOGOS OLÍMPICOS

 

    O alumnado de 1º ESO A e B selecionou para comezar a súa andaina no Club de Lectura un libro de narrativa e dous cómics. O alumnado que escolleu Astérix nos xogos olímpicos fixo unha achega moi interesante, como se pode ver nas súas recensións, xa que algúns nunca se enfrontaran á lectura de cómic.

     O cómic Astérix nos xogos olímpicos non foi o primeiro que lin. O meu primeiro cómic foi un de Mortadelo y Filemón que había na barbería de Manuel, en Teixeiro.

    O cómic é bastante divertido, por iso me gustou. O que máis me dificultou a lectura foi que estivese en galego xa que eu estou habituado a ler cómic en castelán.

Andreuw Aguilar, 1º ESO B

 

    Pareceume un bo cómic e gustoume porque é entretido e divertido. Recoméndollo a todo o mundo polas súas divertidas batallas e accións.

Joel Mariño, 1º ESO A

 

    É primeiro cómic que leo e ao comezo non o entendín moi ben, pero logo gustoume moito. Pareceume moi divertido, sobre todo ao comezo que foi cando máis graza me fixo.

Daniel Roca, 1º ESO B

 

    Xa lera algunha das aventuras de Astérix e Obélix pois teño unha colección dos seus cómics. Este non o lera e gustoume moito, resultoume moi entretido. Ademais o tema dos xogos olímpicos é moi divertido.

Hugo Díaz Roca, 1º ESO B

FALANDO DE ENDEREZO DESCOÑECIDO

Os lectores e lectoras do Club Fendetestas de 4º ESO veñen de ler Enderezo descoñecido. Esta obra foi escrita por Katherine Kressmann, escritora norteamericana, escritora e xornalista nada en Oregón. Publicouse en 1938 en Estados Unidos antes do estalido da Segunda Guerra Mundial. A obra permaneceu descoñecida en Europa arredor de 60 anos, pero, tras o éxito que acadara nos Estados Unidos e en Reino Unido, foi traducida a diversos idiomas.

As impresións  foron moi positivas. Pareceunos unha lectura moi orixinal que concentra en moi poucas páxinas  e cun formato pouco usual (cartas) unha historia conmovedora e impresionante.

Velaquí algúns dos comentarios sobre a obra:

Este libro retrata á perfección a contraposición de ideas na II Segunda Guerra Mundial e a transformación ideolóxica vivida por dous amigos. Gustoume moito xa que está escrito en formato carta, como se fose unha conversación normal;  impactoume e sorprendeume moito que estea baseado nunha historia real de dous amigos. Creo que nesta obra pódese ver perfectamente a influencia que tivo Hitler co pobo alemán e como a través do seu discurso os convencía de que tiña a razón e de que era o salvador do país.

                                                                                                Julián Merelas

 

Este libro podería titularse “As ideas cambian”. Suxiro este título porque na lectura reflíctese un gran cambio de personalidade dun dos protagonistas. Tamén cambia a súa forma de ver ao mundo e de como actuar ante determinadas situacións, por exemplo cando Griselle lle pide axuda a Martin.

 Nerea Varela

Definitivamente recomendo ler esta obra, pois trata temas reais e históricos moi importantes que deben darse a coñecer ao mundo: o  nazismo, o odio inxustificado e racista ante os  xudeus. Tamén se narran os efectos do  medo nas persoas como podemos apreciar en Martin. Este, influenciado polo nazismo e polo medo, cégase e perde o sentido da xustiza.  Outro título para a novela podería ser “ O poder do medo”

                                                                                                                                     Pablo Astray

 Impresionoume moito o cambio dos personaxes. Pareceume atroz o que fixo Max, deixando morrer  xente que consideraba da súa familia. Cos ollos espantandos vin a transformación de Martin e o progresivo desmaio dunha amizade e o desagradable final esperado.  Este libro pareceume alucinante, xa que en moi poucas páxinas a autora logra sacar o máximo desenvolvemento dos personaxes. 

                                                  Karla Rivera

Pareceume entretida posto que é unha historia que engancha, realista, porque aínda que é unha historia ficticia trata un tema histórico que si aconteceu.  A pesar de que hai feitos que non me gustaron como o machismo de Martín, podo chegar a comprendelos polo contexto histórico no que este se sitúa.

Paula Pardo

 

O CURIOSO INCIDENTE DO CAN Á MEDIA NOITE

 

 

O curioso incidente do can á media noite é unha novela xuvenil de Mark Haddon, ilustrador, guionista e escritor británico, autor de libros infantís como Un pequeno inconveniente. Ademais, Haddon traballou con persoas que padecían discapacidades físicas e mentais, adquirindo así coñecementos sobre o tema, que despois aplicaría nos seus libros.

Esta novela trata sobre o autismo, xa que a obra está escrita desde a perspectiva dunha persoa que sofre esta enfermidade. Christopher é un adolescente que intenta descubrir quen matou a Wellington, o can da veciña. Para iso, decide investigar o caso, e mentres, escribe un libro coas pistas que vai atopando. Pero a investigación vese interrompida cando o seu pai lle quita o libro, polo que Christopher intenta buscalo, ata atopalo nun armario. Aí tamén acha  unhas cartas que lle enviou súa nai, que supostamente falecera. Ao saber  que ela estaba viva, Christopher decide marchar da casa , e emprende unha “aventura” na cal aprende a superarse enfrontándose a diversas dificultades. Como temas secundarios aparecen  tamén o misterio da morte do can e as relacións persoais.

O personaxe máis destacable da novela é un rapaz autista, que ademais de ser o protagonista, tamén é o narrador da historia. A peculiaridade deste é que, ao padecer unha discapacidade, o lector pode facerse unha idea de como percibe a realidade unha persoa que a posúe, e as dificultades e retos que lle supón no día a día. Ademais, este pode comparalo coa súa forma de ver a realidade, e darse conta de como o que para unha persoa sen ningún tipo de discapacidade é algo normal, para outra pode supoñer un gran reto.

Persoalmente gustoume bastante esta novela, aínda nun principio resulta sorprendente o feito de que o narrador sexa “peculiar” . Ademais de que é un trazo que non se pode deducir lendo o título da obra. Por outra parte, isto desemboca nunha aprendizaxe sobre o autismo dunha maneira diferente e entretida, polo que creo que é unha obra que recomendaría a calquera.

                                       Nuria Gómez (2º Bach A)