FOMOS DE EXCURSIÓN !!!!

 

12 AÑOS DE ESCLAVITUD

 

    Este lunes nos hemos quedado en el instituto a mediodía y hemos visto, los fendetestas de 3º de ESO, la magnífica película, premiada con varios Oscars, 12 AÑOS DE ESCLAVITUD, dirigida por Steve Mcqueen.  

    Después de leer algún relato de Mariano Vara relacionado con la trata de gente de raza negra, recogido en su libro Los renglones torcidos, nos pareció muy apropiado ver una película que retratase con todo el realismo las miserias de la esclavitud. 

    La película arranca de la autobiografía de Samuel Northup, un ciudadano negro que vive con su familia en Nueva York alrededor de mediados del siglo XIX. Los estados del norte eran abolicionistas, pero no sucedía así con los del sur, que necesitaban esclavos para trabajar en sus grandes plantaciones. El pobre Samuel es secuestrado por una especie de mafia y se convierte en un esclavo de la noche a la mañana: estará doce años trabajando en las plantaciones, hasta que un carpintero canadiense escribe una carta a su familia para que alguien le traiga los papeles de hombre libre y lo rescate de esa pesadilla que vive. 

Cualquiera de estos vídeos nos da información para entender cómo pudo suceder algo tan terrible como la trata de esclavos: 

https://www.youtube.com/watch?v=mXp2NEqM8zE (De 1619 a 1865, un repaso por la  historia de la esclavitud en  Estados Unidos / 1m. 36 sg)

- https://www.youtube.com/watch?v=_PvnWNFCtwk (Hace 150 años el Senado de Estados Unidos abolía la esclavitud / 1m.)

- https://www.youtube.com/watch?v=O1IE9EICdlc (La vida en las plantaciones / 2 m e 22 seg.)

Aquí dejamos alguna de las reflexiones que hemos hecho en la tertulia posterior a la película: 

 

 Me parece terrible que sea una historia real (la película reproduce la autobiografía del Salomon de carne y hueso, que vivió realmente): eso acerca más los hechos al espectador, el cual puede sentir las penalidades a las cuales estaban sometidas las personas afroamericanas, por el simple hecho de tener un color de piel distinto al de los demás habitantes. 

Recomiendo ver la película pues nos ayuda a  educarnos en el respeto a los derechos humanos: si conocemos cómo fueron pisoteados en otras épocas, podremos luchar contra la repetición de los mismos errores. Conociendo películas como esta contribuímos a cortar de raíz el racismo en nuestra sociedad y a hacerla mejor.  

 

 (Salma) 

 

El actor que encarna a Salomon me pareció fantástico: me parecía estar viendo al Salomon real. Realmente sentí mucha lástima por el personaje: es muy injusto que alguien quite la libertad a otra persona de la noche a la mañana, lo separe de su familia y lo venda a amos que lo maltratan. Nunca debería de haber sucedido este tipo de hechos. Por eso es importante conocerlos: para que no sucedan otra vez 

 

(Julián Pérez)  

MALOS TEMPOS PARA OS FANTASMAS

 

O alumnado do Club de Lectura de 1º ESO A escolleu como lectura para o segundo trimestre Malos tempos para os fantasmas, de Agustín Fernández Paz. A obra encantoulles e sentíronse moi identificados coa protagonista, Marta, unha rapaza de once anos que debe enfrontarse a cambios profundos para os que aínda non está preparada. Nesta nova etapa non estará soa, conta coa axuda dunha pantasma que, por medio de mensaxes a través do ordenador, lle axudará a adaptarse e asimilar a nova situación.

O alumnado usou o Whatsapp como canle actual de comunicación para expresar a súa opinión sobre o libro.

Reflexión de Lorena e Alexandra.

Reflexión de Nerea, Iria e Juan.

Versión dunha conversa de Marta con Fan ( protagonistas do libro) realizada por Xabier e Nicolás.

Booktráiler: A banda sen futuro

 Ariadana Fernández fainos unha proposta desta interesante lectura a través deste suxestivo vídeo: 

LENDO E FALANDO DE POESÍA CON CARLOS NEGRO

 

O  encontro literario con Carlos Negro desenvolveuse nesta ocasión na biblioteca de xeito virtual a través de videoconferencia.  Gardando a distancia de seguridade necesaria diriximos as nosas miradas a unha pantalla instalada diante dos andeis que conteñen os libros. Comezamos cunha pequena presentación realizada por María Conde e Ariadna Fernández para pasarmos despois a escoitar poesías na voz do autor.

 

Falounos da importancia deste xénero literario para conseguir entendernos mellor a nós mesmos e da capacidade que as palabras teñen para interpretar a realidade. Fixo fincapé en que a poesía non ten por que resultar seria e aburrida. Para demostrárnolo, leunos uns poemas dunha autora valenciana e, a continuación,  un de Fran Alonso. A continuación,  pasamos a centrarnos nas súas obras e fixo unha selección de poemas de  Makinaria, Masculino singular, Penúltimas tendencias e Aplicación instantánea. Reflexionamos con el sobre os perigos da condución irresponsable, os estereotipos de xénero, a masculinidade tradicional, o necesario feminismo...Foi moi interesante escoitar por boca do autor os textos que nós leramos previamente, acompañados dunha posta en escena moi particular na que colaboramos todo o que a distancia nos permitiu.

Despois puidemos formularlle varias cuestións sobre aspectos concretos da obra e dos seus inicios como escritor. Tamén lle preguntamos polas súas influencias literarias e os seus gustos lectores.  Animounos a ler poesía ata atopar a obra ou o autor ou autora  que nos “dixese algo”. Lembrounos que a poesía non é unha ciencia exacta e, o que a un lle resulta indiferente para outro pode supoñer unha mensaxe moi relevante e transcendental. Falounos de como os acontecementos históricos máis importantes para unha persoa poden ser tan íntimos e exclusivos como  o falecemento dun ser querido. E cada un ten que buscar a súa historia nesa poesía que está escrita ou por escribir...

Moitas grazas, Carlos pola túa amabilidade, atención e dedicación coa que contestaches ás nosas preguntas. Agardamos verte axiña en persoa no noso centro!

O QUE APRENDEMOS SOBRE O ACOSO...

 

Recollemos deseguido algunhas das nosas impresións sobre a conferencia de Iñaki Zubizarreta:

Nas súas palabras e na súa expresión notábase que sufriu moito no pasado. Aprendín que as bromas poden ser perigosas, hai que paralas e non quedar en silencio.

                                  Xabier   Cartón 1º ESO

O acoso é unha realidade e é algo moi grave. A súa historia foi conmovedora e ensinounos como frear esta situación; pois, por desgraza,  isto sucede a diario.

                                   Alexandra Sousa 1º ESO

A charla estivo moi ben explicada e serviunos para reflexionar sobre as situacións que poden estar sufrindo algunhas persoas  e aprender a poñerse no lugar dos outros. Hai que tratar aos demais como nos gustaría que nos tratasen a nós.

                                         Laura  García 1º ESO

Foi unha charla impresionante e tremendamente emocionante. Fíxonos reflexionar sobre as tremendas consecuencias que pode ter para unha persoa vivir unha experiencia así. Non podemos entender como alguén pode ser tan cruel e facerlle un dano tan terrible a outra persoa. Tampouco comprendemos a actitude da profesora, que non fixo nada para axudalo e incluso axudou a empeorar a situación. O que máis claro nos quedou foi que se vemos  ou sufrimos algún tipo de acoso, hai que avisar a un adulto..

                                           Club de lectura de 2º ESO

Nunca pensei que alguén puidese chegar a eses extremos. Cando escoitas a Iñaki contándoo en primeira persoa decátaste do sufrimento tan grande que viviu.

                                                        Noa  Seone  2º ESO

Foinos narrando paso a paso o acoso que  tivo que soportar dun xeito  moi ben artellado. Isto conseguiu que nos puxésemos no seu lugar e nos emocionásemos moito.

                                                                                                                                      Teresa Conde 2º ESO

Impresionoume moito cando contou como lle meteron a cabeza no retrete para obrigalo a comer os excrementos dun dos acosadores. Pareceume horrible e quedei conmocionado o resto do día.

                                            Julián  Pérez (3º ESO)

Un exemplo de superación persoal e resistencia para moitos nenos e  adolescentes  que o pasaron moi mal ou aínda o seguen pasando. 

                                                      Julián Merelas (3º ESO)

O que máis me impactou foi cando contou que o tempo que pasou fronte o acantilado se lle fixo eterno. A charla serviume para decatarme de que non pode haber silencio ante cousas tan terribles como as que lle facían .

                                                                                                                                             Aitor Roca (3º ESO)

Iñaki  contounos os efectos que deixa nas vítimas que sofren ou sufriron acoso e tamén nos transmitiu como a rabia e a ira puideron entrar nel anos máis tarde dos acontecementos.

                                                                                                                                      Ánxela Roca (4º ESO )

A rabia contida  e a ira constante fixo que planease agredir e deixar á súa profesora por telo sometido a constantes humillacións en público. Acabou desbotando a idea e decatándose de que non ía arranxar nada dese xeito.  O Iñaki actual é completamente diferente: xa non está dominado pola ira e as persoas que llo fixeron pasar tan mal xa non ocupan nin un oco nos seus pensamentos.

                                                      Nuno Couso (4º ESO)

Foi incrible a forma na que nos transportou á súa realidade, facéndonos sentir parte dela e emocionándonos de maneira incrible. Cando saín da charla de Iñaki sentinme diferente. Non teño palabras para expresalo. Foi, sen dúbida,  a mellor charla á que asistín na miña vida.  Penso que todo o mundo debería ler Subnormal e gustaríame moito poder coñecelo de maneira presencial. 

                                                                                                                          Ariadna Fernández  (4º ESO) 

 Rematamos dándolle as grazas a Iñaki polo seu libro e  por compartir a súa historia con nós e facer que nos decatásemos de que o acoso é algo moi grave que temos  que parar entre todos.