O ENIGMA DO MENHIR

  "O enigma do menhir"  está narrado por unha muller que lembra os terribles feitos acontecidos cando, sendo unha rapaza, decidiu facer unha excursión acompañada dos seus mellores amigos, Rosalía e Carlos, a un lugar chamado Coto do Rei.

 Finalmente só poden ir ela e Carlos e, entre os dous rapaces parece xurdir unha certa atracción.  No seu paseo a Coto do Rei  ven un menhir  e ao seu carón atopan unha poza profunda  rodeada de dez pedras na que se atreven a introducir un brazo. Desa poza saen unha especie de seres misteriosos que despois dun estraño ritual levan consigo  a Carlos. A moza protagonista líbrase de ser capturada grazas a Rosalía, que, asustada pola tardanza dos seus amigos decide pedir axuda e ir na súa procura.

Cando a moza, unha vez recuperada,  regresa á zona onde desapareceu Carlos, atopa unha pequena pedra (a número once) que parece ter esculpido o rostro do seu amigo.

Ata aquí un pequeno resumo que elaboramos os Fendetestas dun dos grupos de 1º ESO. Na posta en común a impresión xeral foi que o conto nos gustou moito a todos aínda que nos pareceu moi fantástico e ata un  pouco incrible. Para case todos  a parte  máis interesante  e emocionante foi o final cando a protagonista regresa ao lugar dos feitos. Tamén comentamos que o desenlace nos resultou  orixinal e sorprendente.

A lectura deste relato  de Agustín Fernández Paz serviunos deunos pé para facer unha pequena investigación que nos permitiu  lembrar ou aprender o que era un dolmen e un menhir. Ambos son monumentos megalíticos funerarios, é dicir, era a forma que tiñan os nosos antepasados de sinalar onde estaban enterrados os seus familiares. Tamén investigamos un pouquiño sobre as lumias  galegas (os seres misteriosos que atrapan a Carlos) que son  moi parecidas ás Korrigans irlandesas ou ás Lamignak de Euskadi. Son seres que viven en covas ou lugares subterráneos, en ocasións baixo dolmens ou menhires.

Idaira, Ánxela, Ángela, José Miguel, Daniel e Abraham de1º ESO A