A novela de Michela Murgía titulada Acabadora conta a historia de Bonaria Urrai, unha muller que adopta unha nena chamada María nunha pequena poboación de Sardeña na década dos 50. A “adopción” é un acordo ao que chega coa familia para encargarse da pequena da que a nai biolóxica se desentende por dificultades económicas. Era unha “filla de ánima”, é dicir, un deses “nenos xerados pola pobreza dunha muller e pola esterilidade da outra”.
Mais o tema esencial desta novela non se basea só na relación entre a filla e a nai adoptiva, senón que se centra especialmente na profesión da muller e no sorprendente descubrimento que María fai: Bonaria é unha acabadora, unha persoa que se dedica a rematar co sufrimento dos moribundos achegándoos á morte. As historias de padecemento xunto coa propia evolución persoal van cambiando a percepción de María sobre esta realidade.
Aínda que non todas estivemos de acordo na
valoración deste libro podemos dicir que, sen dúbida, é unha historia moi orixinal e diferente. Chamounos
moito a atención o “procedemento” de adopción e de que xeito a miseria
condicionaba este tipo de cesións nas que comerciaban cos nenos de xeito
verdadeiramente cruel. Tamén comentamos que a historia ten unha dose importante
de intriga mentres non se desvela o segredo relativo á misteriosa ocupación de
Bonaria. Ese procedemento era bastante habitual na illa de Sardeña nunha época
na que case non había asistencia sanitaria: as acabadoras, despois de sacar das
habitacións todos os elementos relixiosos, utilizaban un xugo no que apoiaban a
cabeza do moribundo para quebrar a caluga e rematar así coa vida. Outro aspecto
destacable refírese á ambientación da obra que nos pareceu moi lograda e que conseguía transportarnos ata un tempo que
nalgúns aspectos pode lembrar á Galicia do século pasado. Rematamos a sesión
falando da eutanasia e do dereito a morrer dignamente.
Ana Pernas, Alba Couselo, Sabela Martínez e Selma Blanco (1º Bach A)
No hay comentarios:
Publicar un comentario